Ang kabalintunaan ng buhay sa Boracay

Dahil sa pangako kong maisakay ng eropleyn ang aking inang ay naisipan kong pumunta ng Iloilo sa kung saan naroon ang kuya Bert ko at ang kanyang pamilya. Para may twist naman e di sumaglit na at silipin ang pinaglalawayan ng iba na Boracay beach.

sand castle

Hummm hale nga at mapurbahan kung gaano kaganda ang sinasabing maganda ngang buhangin at dagat na iyon.

Wahhhhh ayaw ng pamangkin ko nung una na lumusong sa tubig, bakit kanyo? Eto o….

Ang lumot bow!

Malumot ang panahong napuntahan namin, medyo nakakaadwa ngang itapak ang paa. Pero napilit din naman (siya lang kasi ang di lulusong e) in fairness, kapag nakalayo ka ng kaunti ay wala ng gaanong lumot at medyo napahanga naman ako na kahit hanggang leeg na ang tubig ay kita pa din ang paa, meaning malinaw naman. At take note ha… di gaanong maalat ang dagat dun. Sa dami ba naman ng dagat na nalubluban ko na ay di ko pa malalaman ang maalat at di gaano hehe.

Hala parang isdang naalis sa tubig

wacky family nyahaha

O mukha bang di nag eenjoy ang bata batuta e feeling sirena nga hahaha…

ang pamosong firedance sa baywalk

Buhay na buhay ang bora sa gabi, kung mahilig ka sa food trip at konting inom ok un. So parang nasa nature ka pero ang night life naroon pa din. Pero kapag araw na….ordinaryong ordinaryo lang ang dating ng tanawin.

watta lobsters

Pero talagang inilaan ang buhay na maging balanse, kasi habang ang iba ay kumakain ng lobster na nagkakahalaga ng P2,800 isang kilo (na pwedeng isang piraso lang iyon)

sila raw ang orihinal na naninirahan sa Bora

Ay meron naman sa isang dako na kailangan pang manghingi ng limos para makakain.

Tunog sosyal, namamalimos pero sa Bora nakabase ha.

ang inang kong cute

At least nakita kong naexcite ang inang ko, kundi ba naman e pinroblemang malaki ang mamamatay na niyang hinlalaking kuko sa paa, kung ano isusuot para matakpan lang hehe. Kunwari nagtsinelas pero puro beads naman at sinadya lang bilhin para ipanglakad sa buhangin ng Boracay.  Nais ko lang ibahagi na sa kabuuan ang reklamo lang niya ay ang pananakit ng tenga sa pressure sa eroplano. Kaya ng umuwi kami ay pinagnguya ko ng babolgam, e di walang reklamo sa tenga niya hahaha.

Ganun lang, gusto ko lang ipakita ang kabalintunaan ng buhay.

Panagbenga 2010

Naku bago tuluyang mapanis ang escapades naming ito ay hayaan niyong maishare ko man lang sa inyo. Sa tinagal-tagal ng panahon na naisip kong silipin ang Panagbenga Festival sa Baguio, sa wakas ay natuloy din ito. Nakupo pahirapan sa sakayan kasi araw ng Sabado (Pebrero 27) ang street dancing nila na isang highlight din ng okasyon at madaling araw namin sinubok magbiyahe, ayun nasakay naman pero sa upuan na lang ng kundoktor ang naibigay dahil sa Cubao pa lang daw ay siksikan na. So hala, gogogo!

Grabe ang tao! kahit ayaw mong mapalakad matutulak ka talaga. Sari-saring amoy, sari-saring reklamo pero yun naman talaga ang hinanap namin e hehe.

hayyyyy sarap kahit mahirap.

para kaming buddha sa laki nyahaha

Ito naman ang mga naggagandahang flower floats sa fluvial parade

Ang Three-Headed Lion

Bungad ng float ng Jollibee

One of the nicest floats

Sayang dami pa pero alam ko hirap na matingnan kapag sobra na dami e.

Hanggang sa muling escapades!

Lupit ng hagupit ni Ondoy

halos hanggang ibabaw ng posteng baha

Nakamamangha ang laki ng pinsalang idinulot ng bagyong si Ondoy sa ating bansa. Hindi nasukat ninuman maging ng PAGASA ang lupit ng hagupit at dami ng ulang ibubuhos ng nagngingitngit na bagyong ito.

ang lawak ng pinsala ni Ondoy

Maraming nasukol sa bubong ng kani -kanilang bahay, mapapalad pa ang ibang mayroong 2nd floor. Tumataas na din ang bilang ng mga nasawi, mahigit 300 na at marami pang mga nawawala. Asahan na ito dahil sa hanggang ngayon ay marami pa din ang lubog na mga lugar at ang nagsisiksikan ng evacuation center. Bilyong halagang ari-ariang nasira.

mga casualties

Napakalawak ng pinsala, napakaraming naging biktima, at magtatagal pa ito ng ilang panahon. Mga kagamitang nasira, mga bahay na natabunan at buhay na nasawi. Pinakamalupit na mula ng taong 1967. Sa iba ito marahil ay gamit lang ngunit sa marami ito na ang kanilang buong kabuhayan. Nakalulunos makita ang kalagayan ng mga biktima, hindi nawawala ang sakit ng loob ko habang nanonood ng mga balita. Isang kalagayang hindi lang panandalian dahil marami ang magsisimula uli sa wala. Mapapalad ang hindi gaanong nasalanta at buo ang pamilya. Totoong mapapalitan pa ang mga nawalang gamit ngunit hindi ang buhay.

Sana ay hindi tayo magdamot ng tulong sa pagkakataong ito. Materyal man o pisikal at moral. Sama-sama nating ibangon muli at isalba ang ating mga kapatid.

Pan-as Falls

Bumabawi yata ako, aba pang 5 na punta ko na ito sa Calbayog at kapag di pa ako nakalibot sa mga tourist spots nila dito magrerebelde na ako.

Here is my second adventure, falls pa din dito sa Brgy Pilar, Oquendo District ng Calbayog. Ang Pan-as falls. Mas malaki daw ito kaysa sa Ton-ok pero pinangunahan na nila akong medyo mahirap ang pagpunta sa area. Hala go lang ako kasi sabi ko nga ang Pinatubo nga naakyat ko yun pa kaya.

Angkasan kaming tatlo sa isang motorsiklo, at me kasama din kaming 3 lalaki naman na angkasan din sa motorsiklo, nasa isang oras na biyahe din yun mula sa Calbayog proper to Pilar. Iba-iba ang kundisyon ng daan, me mabato, me malubak, me maayos at me makikitid. Mula sa Pilar naman manggagaling ang iba pa naming kasama papunta sa Pan-as.

mga pagod pa sa lakad

Hummmm kakaiba nga kasi rough road talaga, me dadaanan kang ilog na mababaw, sapa, mga madudulas ng bato at mga kakahuyan. Yun bang tipong kapag ikaw ay iniwan doon malamang sa hindi di mo na makita ang daan pauwi. Maliliit at makikitid pa ang mga trails, tipong di masyadong dinadaanan na tanging ang me kabisado lang sa lugar ang makakarating dun. Mga halos isang oras din na lakaran, dulasan ang dinaanan. Tricky at talagang inaatake ako ng nerbiyos kasi me area na kapag nadulas ka ay sa malalim na kakahuyan ka mahanap. Kapag nadapa ka maaari ang matusok ng mga kahoy na putol at kapag nagkamali ka ng bagsak baka mabalian ka ng buto. Yung sandals pa naman na nahiram ko madulas sa bato. Yung kahit nakatayo lang ako ay dudulas at dudulas pa din wahhhh.

O say niyo sa pose ha

Nasa 14 kami at majority lalaki, 4 lang ang mujer, wag ng itanong kung sexual preference hehe. Masarap sa lugar na hinintuan naming, sa may dam iyon kung saan naroon ang pinanggagalingan ng tubig na dumadaloy papunta sa magkakalapit na baryo. Pero di namin yun binulabog, sa ibaba lang kami.

black-blue winged dragonfly

blue-green-black winged dragonfly

Heto yung the same species ng tutubi na nakita ko sa Ton-ok at di ko nakunan, this time talagang di ako pumayag di makunan. Nagpahuli sila for picture taking at pinawalan din naming afterwards. Unique kasi sa amin e walang ganitong kulay. Halong itim at asul ang pakpak na nagiging green pa kung minsan.

takot ako eh

Nagkayayaan sa medyo mataas na bahagi kasi mas maganda daw talaga dun pagkatapos kumain. GO uli ako pero nakakahiya mang aminin, sanhi ako ng bagal at traffic uli kasi madulas talaga at ingat na ingat ako. Dumating pa sa punto sa lugar na ito na ayoko ng tumuloy kasi kapag nagkamali ako disgrasya aabutin ko talaga.

ang baging bow!

Biruin niyo dapat ako umalalay kay Jenirose kasi mukhang lalampa lampa pero siya ang humihila sa akin, tapos me hawak siyang baging na hinahawakan ko din pang-alalay. Diyahe talaga. Yung isang kasama namin ipinagamit na yung tsinelas niya para lang tumuloy ako.

Pan-as Falls in full view

Mga dambuhala sa falls

Tama nga naman, mas maganda ang tanawin dun kasi kita mo talaga yung pinanggagalingan ng falls.

Hala makisaya po uli kayo sa adventure ni Redtot at hulaan niyo kung ilang dapa at dulas ang inabot ko sa adventure na ito hehe.

Traffic sa hanging bridge ng Ton-ok Falls

Noong Miyerkules, Setyembre 9 ay nagkayayaan dito sa bahay na tinutuluyan ko sa Calbayog na magpunta sa Ton-Ok Falls. Maganda raw dun sabi ni sis Bad (partner ko) at batay naman sa mga larawang ipinakita niya ay sige napahanga nga ako. Pagkatapos iyon ng fiesta dito kasi para me baon pa kami galing sa handaan hehe. Past 10 na ng umaga kami nakalarga sakay ng motor na parang jeep. Yun bang lalaman ng sampuan ang sakay pero motorsiklo lang ang hila, iba ito sa habal-habal na nakatakda din naming sakyan sa pagpunta sa isa pang falls sa darating na araw.

Nakakatakot naman talaga promise wahhh

Mga nasa 45 minutong sakay at pagkatapos ay mga kalahating oras na lakaran ay narrating din naming iyon. Pero me dinaanan kaming mahabang hanging bridge na ikinatuwa nila sa akin. Paano ay natrapik daw yung mga kasunod ko. Medyo malulain ako sa height at bagama’t metal na kable ang humahawak sa tulay ay medyo malikot ito dahil sa hangin. Naku, kundi ko lang alam na ako ay lampa bakit ba di ko kayang madaliin, e paano kung ako ay masilat, tiyak hulog ako sa hanggang tuhod na putik, nyakkkks!

see liit ng tulo no!

Maganda sana yung area ng falls pero medyo mahina ang tubig na bumabagsak noon at malalim naman ang mismong lugar kaya nagtiis na lang kami sa hanggang tuhod na tubig sa gilid gilid. Pero sarap kumain ng inihaw na isdang malalaki, nabitin ang kanin at pati yung talong na binili ko sa batang nadaanan naming at kutob ko ay pang ulam nila hehe, ay nayari din. Malamig ang tubig pero enjoy kahit sa mababaw lang kami.

parang Buddha hehe

Alam niyo ba kung paano kami bumaba mula sa mataas na bahaging ito? ganito po un o…

parang mga susong nagkapit kapit sa bato hehe

Hala at makisilip na din kayo sa munting adventure.

Hayan po ang palawan

Hindi ko din pinalampas ang papicture sa “Palawan” yun bang puno ng gabi na lampas tao ang taas at pagkalalaki ng mga dahon, hindi lang yata pwedeng gawing laing (kung hindi tsamba talaga, isang dahong at tangkay lang isang kawali na hehe). Ang laman ay mas malalaki pa sa ulo ng tao at kailangang maliliit lang ang luto kasi may katigasan at hindi nalulusak ang laman nito.

Hanggang sa susunod…

MYMP

MYMP

Ako ang taong di ko masasabing fan ng kahit na anong bandang pinoy. Kasi basta gusto ko ang kanta dun ako kahit na sino pa ang kumanta. Lalong di din ako mahilig manood ng mga banda o concert kaya.

Pero dito ko sa Calbayog ngayon at Fiesta dito. Daming mga invited na performer para bigyang buhay ang pistang dinadayo ng mga tagarito. Sa medaling sabi nayaya akong manood ng  concert ng MYMP, bukod sa sikat na e libre pa so bakit di samantalahin.

Yung mga local band na nagfront act in fairness mahuhusay ha, tipong kahit sila na lang ang magperform ay ok na pero siyempre, MYMP pa din ang bida.

Siyanga pala, ayon dito sa partner ko ang MYMP daw ay stands for “Make Your Momma Proud.” Nayanig ang tutuli ko sa sigawan ng magsimulang ayusin ang mga instrumentong gagamitin ng MYMP, as in talagang excited ang mga audience na mapakinggan ang pagtatanghal ng isa sa kilalang bandang Pinoy.

Hummmm, magagaling nga, isang babae lang ang soloist na Juris daw yata ang name at ung lead guitarist naman na Chin as in tsinito hehe ay magaling ding kumanta.
Well napabilib ako, hindi boring at tuwing me popular na kantang inaawit ay halos mabaliw ung nasa harap kong babae sa katitili. Kundi ko napigil ang aking sarili ay baka napitik ko ang tenga, JOKE! Paano ang gulo talaga halos masira ang upuan hayyy, anyway sige baka sobrang tuwa at fan lang talaga siya.

Nang awitin ang Tell Me Where It Hurts nila grabe as in grabe ang ingay ng audience oo, tapos isunod pa ang fave ko na “Nothing’s Gonna Stop Us Now” naku bigla ba namang bumalik ang alaala ng “The Mannequin” na pelikulang sa sobrang tagal na e baka madami sa inyo di pa pinapanganak noon.

Overall performance, 2 thumbs Up!! Biruin niyong ang mga iginagalang na pulitiko e napasayaw kabilang na si congressman at mayor.  Ang galing at tuwang tuwa din sila sa naging partisipasyon ng mga tao.

ang lechon bow!

Well, isang maganda ito sa pamimiyesta ko, biruin niyong mula Luzon e pumunta ako ng Samar para lang makipamiyesta at makikain ng lechon. Tunay namang naiiba ang lasa ng lechon nila ang puna ko lang, dahil nga nasanay ako sa luzon na me sarsa ng lechon dito wala usually suka lang pero di mapapasubalian ang talab sa butong linamnam. Hala kain tayo…

Semana Santa ni Juan

Noong di pa gaanong sikat ang pocketbook na tagalog at iilan pa lang ang me telebisyon, komiks ang libangan ng marami at sa me pambili at medyo ibang level ika nga ay ang Liwayway magazine naman. Nakamulatan ko ang Liwayway dahil ang Tiya ko ay mahilig dito noon, kaya tuwing bakasyong nasa kanila ako sa Nueva Ecija ay sandamukal ang Liwayway na pinagtitiyagaan kong basahin.

Noon pa man ay mahilig na ako sa pagkatha ng tula, yun ang pinaka outlet ko noon kasi di ganoon karami ang aking kaibigan (mahiyain pa kunwari kasi ako noon). Ang mga tula sa Liwayway ang isa sa bahaging gustong gusto kong binabasa, malalalim at me kabuluhan. Sabi ko sa sarili ko ay hindi ako titigil hanggang di ako nakakapagpublish ng tula dito. (munting obsesyong pinaghandaan ko hehe).

At hindi ako nabigo, edad 19 ako ng ang isa sa 2 yata o 3 tulang pinadala ko ay nalathala sa Liwayway. Ang presyo pa ng Liwayway noon ay P7 ngayon ay sampung doble na ang halaga nito. Grabe ang tuwa ko nun, parang nanalo ng mini-lotto. May trabaho na ko nun kaya kadami kong binili para lang ipamigay sa aking mga kasamahan. Bagama’t wala itong bayad di gaya ng maikling kwento ay di naging hadlang upang mapasaya nito ang aking kalooban.

At nais kong ibahagi sa inyong lahat ang tulang ito. Tinangka kong kunan sa camera ang sipi ngunit mukhang di mababasa ng maayos kaya isusulat ko na lang at isasama ang background nitong drawing.

SEMANA SANTA NI JUAN

Hayun at ipinako sa krus si Hesus

Ipinako rin si Juan sa kahirapan

Likha ng mga bagong Poncio Pilato

Na nagsisipangilin

Doon sa harap ng bumabahang alak

At sa masasaganang pagkain

Habang si Juan ay tukop ang tiyan

Na kahit di Mahal na Araw

Ay laging nag-aayuno dahil sa gutom

‘Pagkat ang minimum na sweldo’y

Kulang pa sa kanyang anak at asawa

Para sa pagkain sa maghapon.

II

Samantalang ang mga buwaya’y pasasa

Do’n sa pinagpawisan ng manggagawa

Makabagong Mesiyas na palaging  hirap

At lagi na’y nakanganga

Sa kaunting baryang kinita.

Ang naghahangad ng pagbabago’y

Tuluyang nilamon ng buwitre ang laman

Na ang tanging nasabi’y

“Ama bakit mo ako pinabayaan?”