Kung Ang Pag-ibig Ay Hindi Pa Sapat

Ang tulang ito ay nailathala sa Livewires na siyang quarterly magazine ng kumpanyang dati kong pinagtrabahuhan. Para sa siping Enero-Marso 1995. Bahagi pa din ng “pag-iimortal” ng aking mga katha.

Pasok kasi sa Pebrero “Buwan ng mga Puso” ika nga kaya eto ang isang tula ng Pag-ibig…

 

Kung Ang Pag-ibig Ay Hindi Pa Sapat

Nanalig ako na tayo ay iisa

Sa lahi, sa prinsipyo

Sa dugo, sa tibok ng puso

Kaya iniluhog mo ay hindi binigo.

Hindi lingid sa akin ang sinasabi nila

Hindi raw tayo bagay na maging magkasama

Sa tingin ng lipunan kita ay magkaiba

(ngunit ano nga bang panuntunan meron sila?)

Ginawa nating ang landas ay mahawan

Sa tamis ng iyong salita ako’y nanghawakan

Tanging puso lang ang aking pinairal

Diyos na ang bahala sa ating pagmamahalan.

Bakit siphayo pa ang aking nakamtan?

Nang minsang matulog na ika’y kapisan

Ngunit ng magising sa kinabukasan

Isa ka na lang bahagi ng aking nakaraan.

Ano ang nangyari sa ating damdamin

Sa wagas na sumpaang sa aki’y itinanim

Dahil ba sa ang kulay ng dugo ko ay pula

At ang sa iyo ay bughaw naman pala?

Paano pa ang susunod na salinlahi

Kung sa lipunan natin ay may pagtatangi?

Advertisements

Araw ng mga Puso

Araw ng mga Puso o mas kilala bilang Valentine’s Day ay ipinagdiriwang tuwing ika-14 ng Pebrero. Maraming mga bansa ang nakikiisa sa pagdiriwang ng romantikong araw na ito.

Saan nga ba nagmula ang pagdiriwang ng Valentine’s Day? Marami ng nagpasalin-saling kwento hinggil dito, 3 ang kinikilalang St.Valentine at ito ay kasing tagal na ng 270 A.D. Sa pagitan ng pagtutunggali ng isang mabait na pari at ng isang malupit na lider ng panahong iyon. May pagdiriwang ang mga ‘Pagano’ para sa pagdiriwang ng “Fertility’ tuwing ika 15 ng Pebrero at noong 496 A.D., si Pope Gelasius ay gumawa ng paraan na ma-divert ang pagdiriwang na ito. Itinakda niya ang Pebrero 14 para sa kapistahan ng martir na Romanong paring si St. Valentine. Sa katotohanan, ang araw na ito ay ang araw ng libing ni St. Valentine.

Kapag ganitong araw ang mga bulaklak lalong lalo na ang mga rosas ay napakabili, bumabaha ng chocolate maging ng mga greeting cards. Di lang magsing -irog ang nagbabatian kundi maging ang mga magkakaibigan na din.

Ngunit paano nga ba magdiwang ang taong nahagupit ng krisis? Na bago bumili ng daan-daan  o minsan pa nga ay libo-libong halaga ng bulaklak ay ibibili na lang ng makakain ng pamilya. Pero nga pare at mga mare, wag nating pabayaan na ung pagpapadama ng ating pagmamahal ay mabalaho lang ng kahirapan. Materyal lang ang mga bulaklak, chocolate at cards, ang mahalaga e kasama mo at me bonding kayo ng mahal mo ngayong araw na ito.

E ano kung kornik lang at tubig na malamig ang baon niyo sa park? E ano kung bisikleta at di kotse ang sinasakyan niyo? E ano kung naglalakad lang kayo, ang mahalaga ay masaya kayo at sabihin mang korni para sa iba, E ANO?

Malamang bago niyo mabasa ito e tapos na ang Valentine, pero di naman kailangang tuwing Valentine lang tayo maging romantiko at malambing. Napakaganda na nasasabi at naipapadama natin sa anumang sandali ang pagpapahalaga sa mga taong mahal natin. Ako nga, me morbid ba akong naiisip na baka kinabukasan di na ako magising kaya lagi kong sinasabing “I love you” sa aking karelasyon, at least mawala man ako sa mundong ito kinabukasan, ang huling narinig niya mula sa akin ay ang mahal ko siya.